and Steven.☆
Elk jaar nodigt Veerle haar netwerk uit om samen haar verjaardag te vieren. ‘Feest, fête, party, fiesta’ duikt op als titel van haar mail. Jawel, de oproep is meertalig want haar netwerk is internationaal. De formule is eenvoudig, iedereen brengt iets lekkers mee en zet het op de feesttafel. Muziekinstrumenten zijn ook altijd welkom want een leuk deuntje zorgt voor extra sfeer, Veerle haalt de fluit boven.
Dit jaar is het echter anders, Veerle heeft namelijk af te rekenen met een ongenode gast in haar lichaam, nl. borstkanker met uitzaaiingen in de lever.
Het nieuws sloeg in als een bom, haar oproep voor steun liet niemand onberoerd. De reacties waren talrijk en dat geeft haar veel steun. Op de vraag om een stukje te schrijven over haar hoefde ik niet lang na te denken. Ik ken Veerle al geruime tijd en er is voldoende stof om over te schrijven.
Het begon allemaal in het Europees centrum La Foresta in Vaalbeek. We schrijven eind jaren negentig van vorige eeuw. Het eerste referendum in Gent over de Belfortparking was toen een hot item. Gerda Bleus, een vriendin die toen in Gent woonde, nodigde me uit om deel te nemen aan een zangweekend van de Zingende Brug in Vaalbeek. Een uitstap naar het groene Vaalbeek sprak me wel aan, bovendien vond ik het fijn om mijn zanghorizon te verruimen.
Vaalbeek was een aparte belevenis waar ik graag op terugkijk. De omgeving werkte inspirerend, de liederen werden professioneel aangeleerd, een dozijn vreemde talen passeerden de revue. Ik ontmoette er ook interessante personen, onder wie Veerle.
Veerle woonde toen in Brussel en nam me op in haar kennissenkring. Veerle leerde me het bruisende Brussel kennen. Zo kwam ik terecht in La Tentation, het ‘Centro Galego de Bruxelas. Het centrum promootte de Galicische cultuur en organiseerde tal van activiteiten. De folk vierde hoogtij, de Bourrées, Mazurka’s en Scottisches waren niet uit de lucht. Er werd vaak afgesloten met het ‘Queimada’ ritueel, we namen gretig de Galicische toverdank tot ons om boze geesten op afstand te houden. De folk verspreidde zich als een lopend vuurtje, Gooik had haar Feestival en in Gent kon je een rondje Andro dansen in de Boomstraat, de voorloper van de populaire Boombals.
Veerle heeft een brede interessesfeer. Daar horen niet alleen muziek en dans bij maar ook natuurbeleving, studie en zingeving. Een uitstapje naar de Ardennen of over de grens is nooit ver weg. De streek van Saint-Hubert valt daarbij bijzonder goed in de smaak. In het klooster van Hurtebise komt Veerle heel graag. Het is een bijzonder spirituele plek, weg van alle drukte en overtolligheid.
Door de jaren heen heb ik Veerle leren kennen als een warme en boeiende vrouw met een brede kijk op de wereld en steeds verwonderd om de dingen om haar heen.
Het leven neemt vaak een onverwachte wending waar we niet altijd weg mee kunnen. Ziekte en tegenslag zijn onlosmakelijk met het leven verbonden.
Veerle kampt met borstkanker en volgt in de eerste plaats een hormoontherapie. Deze behandeling stabiliseert in het beste geval. Veerle wil voluit leven en kiest voor een aanvullende behandeling (oa. hyperthermia,..) in een Duitse kliniek. Daar heeft ze reeds drie weken doorgebracht en de
resultaten zijn bemoedigend, meer witte bloedcellen en minder aan elkaar geklonterde rode bloedcellen en minder metastasen. Veerle gelooft heel sterk in deze therapie en wil daarin verder gaan. Deze behandelingen zijn echter heel duur en worden niet terugbetaald door de ziekteverzekering. Twee weken behandeling kosten 14 000 euro.
Ik doe een warme oproep om deze boodschap snel en zo veel mogelijk te verspreiden binnen familie- , vrienden- en kennissenkring. Veerle verdient ondersteuning in haar strijd tegen borstkanker. Haar dank is onpeilbaar.
Steven Andries
Dit jaar is het echter anders, Veerle heeft namelijk af te rekenen met een ongenode gast in haar lichaam, nl. borstkanker met uitzaaiingen in de lever.
Het nieuws sloeg in als een bom, haar oproep voor steun liet niemand onberoerd. De reacties waren talrijk en dat geeft haar veel steun. Op de vraag om een stukje te schrijven over haar hoefde ik niet lang na te denken. Ik ken Veerle al geruime tijd en er is voldoende stof om over te schrijven.
Het begon allemaal in het Europees centrum La Foresta in Vaalbeek. We schrijven eind jaren negentig van vorige eeuw. Het eerste referendum in Gent over de Belfortparking was toen een hot item. Gerda Bleus, een vriendin die toen in Gent woonde, nodigde me uit om deel te nemen aan een zangweekend van de Zingende Brug in Vaalbeek. Een uitstap naar het groene Vaalbeek sprak me wel aan, bovendien vond ik het fijn om mijn zanghorizon te verruimen.
Vaalbeek was een aparte belevenis waar ik graag op terugkijk. De omgeving werkte inspirerend, de liederen werden professioneel aangeleerd, een dozijn vreemde talen passeerden de revue. Ik ontmoette er ook interessante personen, onder wie Veerle.
Veerle woonde toen in Brussel en nam me op in haar kennissenkring. Veerle leerde me het bruisende Brussel kennen. Zo kwam ik terecht in La Tentation, het ‘Centro Galego de Bruxelas. Het centrum promootte de Galicische cultuur en organiseerde tal van activiteiten. De folk vierde hoogtij, de Bourrées, Mazurka’s en Scottisches waren niet uit de lucht. Er werd vaak afgesloten met het ‘Queimada’ ritueel, we namen gretig de Galicische toverdank tot ons om boze geesten op afstand te houden. De folk verspreidde zich als een lopend vuurtje, Gooik had haar Feestival en in Gent kon je een rondje Andro dansen in de Boomstraat, de voorloper van de populaire Boombals.
Veerle heeft een brede interessesfeer. Daar horen niet alleen muziek en dans bij maar ook natuurbeleving, studie en zingeving. Een uitstapje naar de Ardennen of over de grens is nooit ver weg. De streek van Saint-Hubert valt daarbij bijzonder goed in de smaak. In het klooster van Hurtebise komt Veerle heel graag. Het is een bijzonder spirituele plek, weg van alle drukte en overtolligheid.
Door de jaren heen heb ik Veerle leren kennen als een warme en boeiende vrouw met een brede kijk op de wereld en steeds verwonderd om de dingen om haar heen.
Het leven neemt vaak een onverwachte wending waar we niet altijd weg mee kunnen. Ziekte en tegenslag zijn onlosmakelijk met het leven verbonden.
Veerle kampt met borstkanker en volgt in de eerste plaats een hormoontherapie. Deze behandeling stabiliseert in het beste geval. Veerle wil voluit leven en kiest voor een aanvullende behandeling (oa. hyperthermia,..) in een Duitse kliniek. Daar heeft ze reeds drie weken doorgebracht en de
resultaten zijn bemoedigend, meer witte bloedcellen en minder aan elkaar geklonterde rode bloedcellen en minder metastasen. Veerle gelooft heel sterk in deze therapie en wil daarin verder gaan. Deze behandelingen zijn echter heel duur en worden niet terugbetaald door de ziekteverzekering. Twee weken behandeling kosten 14 000 euro.
Ik doe een warme oproep om deze boodschap snel en zo veel mogelijk te verspreiden binnen familie- , vrienden- en kennissenkring. Veerle verdient ondersteuning in haar strijd tegen borstkanker. Haar dank is onpeilbaar.
Steven Andries
